Zamykam okno. Zamykam świat. Burzy niemej i tak w duszy wiele.
Wiosenna zawierucha gnębi liście.
Wolę pić wino z gwinta, siedząc na dywanie lub opierając się o stare mury opuszczonego budynku, niż z kieliszka, usadowiona w eleganckim fotelu.
Nie interesują mnie zasady, a najwygodniej chodzi mi się glanach i z rozpuszczonym włosem.
Szaleńczy kołowrotek.
Wsłuchuję się w siebie i w Ciebie, i tyle mi wystarczy.
Zrywam niebieski bez. Niebieski jak niebo nad Nami.
W tej atmosferze melancholijnej nieprzytomności barwionej wspomnieniami oglądam film o rozbuchanej fantazjami młodości, której nie brak problemów na własną miarę i z czyjejś winy – „Młodzi przebojowi” w reż. Johna Carneya.
To przepiękna, czasem smutna, ale przeważnie zabawna, pełna wigoru uliczna opowiastka o nastolatkach podbijających własny skrawek Dublina lat 80. Postacią wiążącą jest tutaj wrażliwy, skromny, jednocześnie silny i bardzo pomysłowy Conor (Ferdia Walsh-Peelo), którego rodzice, z powodu pogorszenia sytuacji finansowej, ze szkoły prywatnej przenoszą do publicznej – a tam panuje zasada pięści i czarnego buta, z którą jakoś trzeba sobie poradzić. Trzeba też sobie poradzić z ich rozwodem oraz tajemniczą, wystającą na schodach, marzącą o karierze modelki (najlepiej w Londynie), zajmującą pokój miejscowego sierocińca, boginią Raphiną (Lucy Boynton) – na przykład zaprosić do udziału w teledysku jeszcze nieistniejącego zespołu; ale co tam, wszystko da się zorganizować, na gwałt! I piosenkę z trochę sfrustrowanym, ale zawsze wspierającym i zapoznającym z kultowymi zespołami, starszym bratem Brandanem (Jack Reynor) napisać, i poowijać w nie pasujące do niczego welurowe garnitury, żaboty tudzież kowbojskie kapelusze, i zwerbować alternatywny band „Sing Street”, grający początkowo niesprecyzowany gatunek muzyki na weselnych instrumentach zapożyczonych od ojca nowo poznanego kolegi – tak właśnie rozpoczyna się ta zawrotna kariera, będąca drogą do realizowania pasji, sposobem na podryw i wyładowanie, szukaniem siebie oraz ucieczką od bolączek.
„Młodzi przebojowi” to energiczna, raczej pozytywna, choć nie wyzbyta gorzkich akcentów produkcja o dorastaniu, pierwszych zauroczeniach, odwadze, podejmowaniu ryzyka, sposobach na walkę z szarzyzną życia, planach, mrzonkach, samorozwoju, poszukiwaniu tożsamości, żalu i euforii, o tym, by nie bać się być innym sobą i że uzyskać coś można, ale ciężką pracą (no i takim niesprecyzowanym szczęściem, które czasem niestety niektórych omija – szerokim łukiem).
źródło ilustracji: https://www.google.pl/search?q=m%C5%82odzi+przebojowi&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwj9rObwgP3aAhWNEVAKHX4oCHUQ_AUICigB&biw=1366&bih=662#imgrc=lL802D28atP2CM:
źródło ilustracji: https://www.google.pl/imgres?imgurl=https%3A%2F%2Fwww.canalplus.pl%2Fms_galeria%2Ffotobase%2F46810_c.jpg&imgrefurl=https%3A%2F%2Fwww.canalplus.pl%2Ffilm-mlodzi-przebojowi_46810&docid=KEZdC68tispRqM&tbnid=eSfqDm_2Ic_cEM%3A&vet=10ahUKEwj-xf7xgP3aAhUMZFAKHdd6DvYQMwg5KAcwBw..i&w=1200&h=675&bih=662&biw=1366&q=m%C5%82odzi%20przebojowi&ved=0ahUKEwj-xf7xgP3aAhUMZFAKHdd6DvYQMwg5KAcwBw&iact=mrc&uact=8
źródło ilustracji: https://www.google.pl/search?biw=1366&bih=613&tbm=isch&sa=1&ei=XDf1WrW5A9LCwQLlx4yQCg&q=m%C5%82odzi+przebojowi+raphina&oq=m%C5%82odzi+przebojowi+raphina&gs_l=img.3…97082.99309.0.99537.8.8.0.0.0.0.170.953.2j6.8.0….0…1c.1.64.img..0.1.168…0i30k1j0i24k1.0.jTC7EI8RWts#imgrc=ybb5gTZcwePGiM:
źródło ilustracji: https://consequenceofsound.files.wordpress.com/2016/03/sing-street-photo-e1458163983383.jpg?quality=80&w=380&h=380&crop=1
źródło ilustracji: http://www.kinowtrampkach.pl/wp-content/themes/kino2016/timthumb.php?w=557&h=366&src=http://www.kinowtrampkach.pl/wp-content/uploads/2017/05/kwt_2017_M%C5%82odzi-i-przebojowi_2.jpg
