Archiwum kategorii: Film

Kontynuacja listy z serialami kryminalnymi, które naprawdę warto obejrzeć, ponieważ są zimne, ponure, klimatyczne, niepokojące, brutalne, odznaczające gęstą, lepką atmosferą i zaskakującymi rozwiązaniami. Ponieważ lista jest kontynuacją, a nie nową listą, to nie będę numerowała jej od 1 do 5, … Czytaj dalej →

Uwielbiam czytać kryminały, oglądać filmy kryminalne, ale również seriale kryminalne, by być w tej zagadce oraz ponurej atmosferze jeszcze dłużej. Oglądam je nocami. Postanowiłam więc stworzyć kilka list (tak, kilka, bo jedna byłaby przesadnie długa) z takimi skrótowymi opisami. Poniższe … Czytaj dalej →

Jakiś czas temu wstawiłam listę numer 1 (będzie też numer 2, ale muszę w końcu do niej przysiąść…) filmów kinowych z 2019 roku, które obejrzałam i szczerze polecam (może zrobię i taką z, w moim odczuciu, fatalnymi produkcjami), a że … Czytaj dalej →

Zafascynowana „Ogrodem słów” Makoto Shinkai postanowiłam rozeznać się w jego twórczości i tym razem wybór padł na „5 centymetrów na sekundę”; tytuł ma zjawiskowe wyjaśnienie – oznacza bowiem szybkość, z jaką opadają płatki kwiatów wiśni. To anime jest takim młodzieńczym … Czytaj dalej →

Kiedy byłam małą dziewczynką bardzo lubiłam oglądać japońskie animacje, więc gdy tylko rodzice zabierali mnie i brata do wypożyczalni kaset video (!), to szukałam czegoś właśnie na takiej półce (oczywiście nie zawsze, ale wielokrotnie; brat wtedy buszował w superbohaterach, zatem … Czytaj dalej →

W ostatnich miesiącach/tygodniach/dniach byłam w kinie na tak wielu nieopisanych tutaj nawet w kilku słowach zachęty lub dezaprobaty filmach, że właściwie nie wiem od czego mam zacząć – zacznę więc od tego najświeższego, który zachęcił mnie plakatem (ja natrafiłam na … Czytaj dalej →

Czasem chciałabym nie pamiętać, ale nie chorobowo jak w dramacie „Motyl Still Alice” w reż. Richarda Glatzera i Waha Westmorelanda, bo to potworne i nielitościwe, że aż na samą myśl świadomą mam gęsią skórkę i ręce na szyi zacieśnia mi strach, … Czytaj dalej →

Czasem mam wrażenie, że jestem uzależniona od smutku, że zatapiam się, podtapiam w nim niepotrzebnie, że umieram wielokrotnie na wskroś i doszczętnie, i mam dość tego umierania, czuję się zmęczona, ale… po chwili uświadamiam sobie, że nie potrafię inaczej, bo … Czytaj dalej →