Fałsz, zawiść, płaskość, mierność, nikczemność, głupota:
Oto rafy, o które łódź moja potrąca
Płynąc przez życia mętne i cuchnące błota
Pod niebem zachmurzonem, bez gwiazd i bez słońca(…)
(Kazimierz Przerwa-Tetmajer, „Fałsz, zawiść…”)
W swoim życiu zetknęłam się z naprawdę wieloma paskudnymi ludzkimi cechami; fałsz, wyrachowanie, chamstwo, egoizm, zazdrość, szubrawstwo, brak empatii, skąpstwo, zobojętniałość, zaczepność, impertynencja, stereotypowe postrzeganie, no i ta makabryczna WŚCIBSKOŚĆ… Panie Święty, jak ja nie znoszę, gdy ktoś natrętnie, wręcz nieokrzesanie pcha się do życia innych osób z arogancją w duszy i bezzasadną krytyką na ustach, w ogóle z jakąkolwiek, jeśli krytykowany w żaden sposób go nie skrzywdził. Człowieku, interesuj się WŁASNĄ codziennością, pielęgnuj WŁASNY charakter i niweluj WŁASNE niedoskonałości. Kompletnie nie pojmuję jak można kogoś obrażać, czy dopuszczać się bolesnych kłamstw. Nie cierpię, NIE CIERPIĘ nadmiernie ciekawskich, niemoralnie wiedzących wszystko o wszystkich.
Patrzę na zanik ogólnospołecznego szacunku, wrażliwości, bezinteresowności, sympatii, uczynności, serdeczności i tego taktu, tak bardzo niezbędnego. Patrzę, dziwiąc się jednocześnie: gdzie te cudowne atrybuty się podziały? Z czego to wynika?
Ludzie mijają się antypatycznie na siebie zerkając, zaufanie zostało zamiecione gdzieś w odległy kąt świata.
Kieruję wzrok na swoje zwierzaki i bezsprzecznie dementuję przysłowie ŻYĆ JAK PIES Z KOTEM, bo one żyją ze sobą przepięknie:
Ludzie nie żyją ze sobą jak PIES Z KOTEM, lecz jak CZŁOWIEK Z CZŁOWIEKIEM.
Pani Justyno, śledzę Pani bloga od niedawna. Ciesze się, że ktoś porusza zgoła tak błahe tematy, a jednak zinterpretowane w tak niebanalny sposób. Bo przecież właśnie te z pozoru nic nieznaczące rzeczy cieszą, bawią, wzruszają i stanowią kwintesencję człowieczeństwa. Gdyby wszyscy ludzie potrafili dostrzec te drobnostki i zastanowić się nad nimi chwilkę świat stałby się o wiele prostszym, a jednak piękniejszym miejscem. Tak jak Pani uwielbiam zwierzęta, dlatego ośmieliłam się napisać ten komentarz. Życzę miłego dnia i pozdrawiam.
Szanowna Pani Migotko,
Świat składa się z drobiazgów, które swoim pięknem mogą oczarować, ale i zgorszyć. Należy szukać równowagi w tej rzeczywistości, która bulwersuje jednocześnie radując zdarzeniami; a one właśnie tkwią w detalach, tak często niedocenianych – trzeba żyć tu, jednak wykreować swoją indywidualną przestrzeń. Bardzo Mi miło, że zagląda Pani na mojego bloga. Mam nadzieję, iż te wpisy zachęcą do refleksji, jakichkolwiek. Życzę miłego dnia – nie tylko tego, ale wszystkich innych.