Ponad rok temu, prawdopodobnie na jakimś profilu, ktoś wstawił zdjęcie ogromnej, zielonej, falbaniastej kuli, a ponieważ widziałam coś takiego pierwszy raz, to intuicyjnie zinterpretowałam „owo” jako specyficzną odmianę kapusty i za bardzo się nie pomyliłam, bowiem to był jarmuż, który jeszcze niedawno służył jedynie do zdobienia półmisków, natomiast obecnie przeżywa swój renesans. Nic w tym dziwnego, zwłaszcza, że ostatnimi czasy popularyzuje się moda na zdrowe odżywianie, toteż skrzętniej się poszukuje, rejestruje i wdrąża do własnego jadłospisu. Już w Starożytności doceniano znaczące właściwości tego warzywa, będącego istną skarbnicą białka, błonnika, witamin, przeciwutleniaczy oraz soli mineralnych, które wspomagają procesy oczyszczania organizmu, udrażniają i wzmacniają naczynia krwionośne, regulują ciśnienie, chronią przed anemią, przed wrzodami, polepszają wzrok – nic, tylko kombinować, bo w Internecie można znaleźć całą masę przepisów z jego udziałem. Surowy jarmuż ma lekko gorzkawy smak, ale to ta przyjemna gorycz, dobrze komponująca się z innymi składnikami w sałatce. Można go również podsmażyć na niewielkiej ilości masła – podobnie jak szpinak, zrobić koktajl (przykładowo: jarmuż, cytryna, jabłko, kiwi, banan, jogurt naturalny, siemię lniane), sparzyć i nafaszerować odpowiednio doprawionym ryżem w celu wykonania wegetariańskich gołąbków, wraz z czosnkiem, oliwą, orzechami nerkowca, parmezanem, solą i pieprzem utrzeć pesto, które spożywa się chociażby z makaronem, ale dla mnie szałem są chipsy! Chrupiące, lekko pikantne i co najważniejsze: zdrowe. Do ich wykonania przydatna jest suszarka do warzyw, ale pieczone w niskiej temperaturze, w piekarniku, wychodzą równie pyszne:)
Przepis na chipsy z jarmużu:
Składniki:
- 1 opakowanie jarmużu (dostępny w Biedronce, po 4,99 zł)
- olej ryżowy lub z pestek winogron
- sól
- pieprz
- słodka papryka
- przyprawa do kuchni włoskiej
- czosnek granulowany
- chilli
Sposób przygotowania:
Jarmuż umyć, osuszyć, wyciąć grube włókna, biegnące wzdłuż liści, porwać na kawałki (chyba, że kupi się już rozdrobniony, w paczce), obtoczyć w oleju, rozłożyć na blaszce, po czym doprawić – wedle uznania.
Piec ok. 7 minut, w temperaturze 140°C
* przy tworzeniu tego wpisu wykorzystałam informacje zawarte na stronach: poradnikzdrowie oraz abczdrowie
Witaj Justyna
Muszę Ci powiedzieć że jest nas dwie, bo ja też kocham łazić po górach. Startuje na Przewodnika Beskidzkiego i już jestem po 2 zjazdach. Rewelacja! To mój świat podobnie jak świat literatury. Zgadzam się z Tobą w 100%. Już od 12 roku życia pisze drobne teksty artykuły, próbowałam nawet napisać książkę ale póki co bezskutecznie. Może kiedyś się uda. Ogólnie rzecz biorąc kocham czytać bo dzięki temu człowiek czuje się odstresowany i więcej wie. Pozdrawiam serdecznie.
Witaj Kasiu:) Góry to wolność, potęga i ukojenie – człowiek kontra przyroda (gdzie człowiek i tak jest na przegranej pozycji), sposobność do zachwytu. Mam więc nadzieję, że kiedyś znajdę się w Twojej grupie przewodniczej i poprowadzisz mnie po takich szlakach, jakich jeszcze moje buty nie przetarły, pokażesz, czego wzrok wcześniej nie ogarnął i dasz możliwość wyłapać dźwięki, które słychać jedynie w absolutnej ciszy, bo wtedy słychać autentyczne melodie natury:) Literatura jest ucieczką od tego, co tu; często lepszą, ale nigdy gorszą, bo najgorsze historie pisze sam Los. Życzę Ci więc pomysłów i zapału do dalszego pisania, bo emocji i satysfakcji, które towarzyszą tej czynności nic nie zastąpi, nic:) Wpadaj czasem do mnie, ja muszę sobie pogościć u Ciebie i poprzeglądać wpisy! Pozdrawiam. Ps. Widzę, że lubisz konkretniejsze brzmienie w muzyce, ja też:)