Archiwa tagu: dramat

„Ślepa wiara bywa gorsza od niewiary” – „Modlitwy za Bobby’ego” w reż. Russella Mulcahy’ego

Opublikowano 13 lutego 2016, autor: Blacklady

Świat to Ciemnogród. Świat to ludzie. Ludzie to my. My tworzymy świat. Jesteśmy kreatorami Ciemnogrodu. Osądzamy. Wytykamy palcami. Piętnujemy. Uznajemy co komu wolno w jego prywatnym życiu. Wciskamy się w zakazany obszar. Patrzymy ogólnikowo, bez krzty wrażliwości. Indywidualności nie istnieją, … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Film | Otagowano "Modlitwy za Bobbyego", absurd, akceptacja, ARMORY, Austin Nichols, Bobby Griffith, brak zrozumienia, Carly Schroeder, Ciemnogród, Dan Butler, David, dramat, Ed, empatia, fanatyzm, Henry Czerny, homoseksualizm, inność, Jeanette, Joy, Leroy Aarons, ludzie, Mary, masa, Nancy, obłuda, odrzuceneie, PFLAG, piętnowanie, powierzchowność, Rayan Kelley, Rebecca Louise Miller, recenzja, refleksje, Robert, Russell Mulcahy, samobójstwo, samotność, Scott Bailey, Shannon Eagen, Sigourney Weaver, świat, terapia, tożsamość seksualna, Wielebny Whitsell, wytykanie palcami, żal, ziemska władza | Dodaj komentarz

„Kocha, lubi, szanuje”… nie chce, nie dba, żartuje – „Uciekinierka” autorstwa Alice Munro

Opublikowano 22 stycznia 2016, autor: Blacklady

Gdy przeczytałam „Uciekinierkę”, która wyszła spod pióra kanadyjskiej pisarki Alice Munro, zachwyciłam się osobliwym stylem autorki: lekko leniwy, łagodny, nieskomplikowany, pozbawiony ozdobników, językowo przewidywalny jak płynna mowa kogoś, kogo dobrze znamy, kto posługuje się poprawną polszczyzną, ładnie układa zdania, a … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Literatura | Otagowano "Kocha lubi szanuje", Alice Munro, brak niedosytu, brak ozdobników, Co się pamięta, codzienność, dramat, emocje, klimat, kobiety, Los, ludzie, łagodność, Meble rodzinne, milczenie, opowiadania, Pion i poziom, Pociecha, Pokrzywy, prostota, przewidywalność, przypadek, psychologizacja postaci, Queenie, refleksje, relacje, samotność, Stary niedźwiedź mocno śpi, ukryty krzyk, Wiszący most, wyliczanka, wyobraźnia, zaskoczenie, życie | Dodaj komentarz

Łzawa kaskada śmiechu, czyli dwie siostry, rubaszny ojciec i konfrontacja ze śmiercią, na którą zawsze jest za wcześnie – „Moje córki krowy” w reż. Kingi Dębskiej

Opublikowano 17 stycznia 2016, autor: Blacklady

Wcześniej niż zwykle pozapalane lampy rozpraszają lekko pomarańczowe światło zawstydzone swym sztucznym pochodzeniem. Kontury drzew jeszcze bardziej czarne od czarnego nieba, za którego dyskretnym płaszczem skrywają się, uciekające przed chłodem wiatru, gwiazdy lśniące, skrupulatnie, w komitywie z Losem, przeglądające karty … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Film | Otagowano "Moje córki krowy", Agata Kulesza, alienacja, autentyczność, autokratyczność, bezrobocie, bliskość, chłód, choroba, cierpienie, dramat, dystans, egocentryzm, ekstraertyczność, Elżbieta, faworyzowanie, Filip, film, Gabriela Muskała, Grzegorz, Jeremi Protas, Kasia, Kinga Dębska, kino, kłótnie, ludzie, Magłorzata Niemirska, Marcin Dorociński, Maria Dębska, Marian Dziędziel, Marta, panika, pozór, przekleństwa, recenzja, refleksje, relacje, różnice, rubaszność, rywalizacja, rzeczy nieuniknione, siostry, śmiech, śmierć, smutek, Tadeusz, zamknięcie, zawiść, Zuzia | 2 komentarze

„Nie da się walczyć o prawa milcząc” – „Ucieczka w milczenie” w reż. Jessici Sharzer

Opublikowano 16 stycznia 2016, autor: Blacklady

Każdy człowiek jest inny, nawet ten, który obawia się być sobą, w efekcie zaczyna naśladować kogoś akceptowalnego, uwielbianego przez społeczeństwo, usilnie pragnąc zdobyć jego luz, dowcip, gesty. Dzieje się tak, ponieważ drży na myśl o odrzuceniu; nie potrafiłby stanąć sam … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Film | Otagowano "Ucieczka w milczenie", Allison Siko, Andy Evans, donos, dramat, Eric Lively, film, gra, Hallee, Heather, Hirish, ideał, kreacja, Kristen Steward, Krzyk, Laurie Halse Anderson, ludzie, Melinda Sordino, nieprofesjonalne kopie, Pan Freeman, powieść, Rachel Bruin, recenzja, refleksje, rola, Steve Zahn, sztuka, szykany, tragifarsa, ujście emocji, wymuszenie, wyuczenie, zalęknieni pozoranci | Dodaj komentarz

„Najgorsze jest to, że nikt nam nie dziękuje”… – „Z dystansu” w reż. Tony’ego Kaye’ a

Opublikowano 10 grudnia 2015, autor: Blacklady

Jest wiele genialnych filmów, które krążą bezwiednie, ludzkim zainteresowaniem nieuskrzydlone, odbijając się bez większego echa o wirtualne mury. W telewizji tyle powtórek sprzed lat, kultowych i mniej, tyle coraz gorszej jakości kabaretów (delikatnie napisane), seriali podobnych jeden do drugiego, programów, … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Film | Otagowano "Z dystansu", "Zagłada domu Usherów", absurd, Adrien Brody, ambicje, bezstresowe wychowanie, brak banałów, brak upiększeń, demotywacja, depresja, Doktor Paris Parker, dramat, Edgar Allan Poe, Erica, film, Henry Barthes, kształtowanie, kultywowanie świadomości, lęk, mało znane, melancholia, mentor, Meredith, misja, nauczyciel, nauczyciel zastępczy, obojętność, pasja, popularna tematyka w nieszablonowy sposób, powołanie, recenzja, refleksje, Sarah Madison, schematy, szkolnictwo, Ton Kaye, współczesność, wypalenie zawodowe, wyrzeczenia | Dodaj komentarz

„Codziennie uczę się sztuki utraty”, czyli „Motyl Still Alice” w reż. Richarda Glatzera i Waha Westmorelanda

Opublikowano 17 października 2015, autor: Blacklady

Motyle żyją bardzo krótko, ale przyjemnie i pięknie usłyszała w dzieciństwie główna bohaterka amerykańsko-francuskiego dramatu „Motyl Still Alice”w reż. Richarda Glatzera i Waha Westmorelanda; te słowa wypowiedziała jej matka (zginęła tragicznie na skutek wypadku samochodowego wraz z drugą córką, gdy Alice … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Film | Otagowano "Motyl Still Alice", Alzheimer, bezsilność, choroba, dezorientacja, dramat, empatia, film, intelekt, lęk, optymizm, osamotnienie, recenzja, Richard Glatzer, sprzeciw, świadomość, ulotność, utrata pamięci, Wah Westmoreland, walka, wiedza, wstyd, żal, zażenowanie | Dodaj komentarz

O Mnie…

Mam na imię Justyna. Jestem introwertyczką i laktowegetarianką, z wykształcenia polonistką, z natury drobiazgowo-melancholijną obserwatorką o lekko pesymistycznym usposobieniu. Najchętniej otulam się ciszą i czernią. Wolę noc od dnia, góry od morza, a zimę od lata. Na co dzień pochylam się nad tym, co dziwne, tajemnicze, groteskowe, ironiczne, niedookreślone i paradoksalne. Stąpam powoli, za nic mając czas. Kawę, herbatę, książki, thrillery i filmy psychologiczne pochłaniam hektolitrami. Nałogowo wypiekam ciasta, którymi obdarowuję najbliższych. Koi mnie stukot pociągu, szelest jesiennych liści, zapach strychu, piwnicy i jaśminu. Lubię księżyc, lasy, jeziora i mgłę, bo wprost zatapiam się w naturze. Bywa, że jawę mylę ze snem.
Szukaj:
Ostatnie wpisy
Najnowsze komentarze
Archiwa
To, co było…
maj 2024

P W Ś C P S N

« lut

1 2 3 4 5

6 7 8 9 10 11 12

13 14 15 16 17 18 19

20 21 22 23 24 25 26

27 28 29 30 31
Meta
Statystyki

Wizyty dzisiaj

Wszystkie wizyty

maj 2024
P	W	Ś	C	P	S	N
« lut
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Archiwa tagu: dramat

„Ślepa wiara bywa gorsza od niewiary” – „Modlitwy za Bobby’ego” w reż. Russella Mulcahy’ego

„Kocha, lubi, szanuje”… nie chce, nie dba, żartuje – „Uciekinierka” autorstwa Alice Munro

Łzawa kaskada śmiechu, czyli dwie siostry, rubaszny ojciec i konfrontacja ze śmiercią, na którą zawsze jest za wcześnie – „Moje córki krowy” w reż. Kingi Dębskiej

„Nie da się walczyć o prawa milcząc” – „Ucieczka w milczenie” w reż. Jessici Sharzer

„Najgorsze jest to, że nikt nam nie dziękuje”… – „Z dystansu” w reż. Tony’ego Kaye’ a

„Codziennie uczę się sztuki utraty”, czyli „Motyl Still Alice” w reż. Richarda Glatzera i Waha Westmorelanda

O Mnie…

Ostatnie wpisy

Najnowsze komentarze

Archiwa

To, co było…

Meta

Statystyki