Archiwa tagu: ludzie

Hej, jestem Klara

Opublikowano 31 marca 2017, autor: Blacklady

Witam serdecznie, merdając ogonkiem (niegdyś cieniutkim niczym kredeczka, obecnie puszystym jak lisia kita), bo posiadam tak wesołe usposobienie, że macham nim bez ustanku, wijąc się przy tym niczym sprężysty wąż, choć nie ma we mnie nic zdradzieckiego, bardziej przebiegłego, bowiem … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Życie | Otagowano codzienność, Klara, ludzie, Ofelia, pies, przyjaźń między człowiekiem a zwierzęciem, psia miłość, troska, wspomnienia, życie | Dodaj komentarz

Równowaga

Opublikowano 29 marca 2017, autor: Blacklady

Zielonością zzieleniało. Żubry ryczą z rykowiska. Czarów wiosny ciągle mało, choć Przyroda nie oszczędza widowiska. Świat klekocze i świergota, krokus w fiolet się przystraja, naprzemiennie jasność – słota; w kalendarzu tak od marca aż do maja. Niebo w … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Moje wiersze | Otagowano ludzie, niezgoda, okrutny Los, refleksje, równowaga, uroki wiosny, wiersze piszę, życie | Dodaj komentarz

„Choć czasem Bestii pojawia się twarz, serce ci powie jak widzieć ją masz” – „Piękna i Bestia”, w reż. Billa Condona

Opublikowano 27 marca 2017, autor: Blacklady

Piękno bywa przewrotne. Piękno bywa zgubne. I pomocne. I niejednoznaczne. Ułudne. Także zdradliwe. Każdy chciałby być piękny, mieć pięknego u boku, zwiedzać piękne miejsca i otaczać się pięknymi przedmiotami. Ponoć pięknym łatwiej, a na pewno bardziej komfortowo. Tylko cóż to … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Film | Otagowano "Pięka i Bestia", Audra McDonald, baśń, Bella, Bestia, bezinteresowność, biała róża, Bill Condon, Czarodziejka, czerwona róża, czułostkowość, Dan Stevens, dobro i zło, egoizm, Emma Thompson, Emma Watson, Ewan McGregor, filiżanek Chip, film, Gaston, Gugu Mbmatha-Raw, Hattie Morahan, Ian McKellen, ideał, indywidualizm, kara, Kevin Kline, klasyk, klawikord Maestro Cadenza, ksiądz, książki, ludzie, Luke Evans, Madame Garderobe, mądrość, Maurycy, miłość, miotełka Puf-Puf, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, narcyzm, Nathan Mack, niesitotna powierzchowność, niezrozumienie, odwaga, osamotnienie, ożywione przedmioty, Pani Imbryk, ponadczasowość, pozory, prawdziwe uczucie, Ray Fearon, recenzja, Stanley Tucci, stereotypy, świecznik Płomyk, ułuda, wina, zaklęcie, zamczysko, zegar Trybik, zegarmistrz, życie | Dodaj komentarz

Wiersze piszę – chwilowo zostanę wierszokletą

Opublikowano 11 marca 2017, autor: Blacklady

Jasność spochmurniała blaskiem. Cisza wyciszyła trzaskiem. Najbogatsi najmniej dają. Ludzie ludzi nie kochają. Biel zupełnie wyczerniała. Miała ufać – nie ufała. Ból naznacza sztywną twarzą. Marzyciele już nie marzą. Pies nie cieszy się ogonem. Laura goni za Filonem. … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Moje wiersze | Otagowano absurdy rzeczywistości, częstochowskie rymy, głębia w bezgłębi, ludzie, osobiste rozważania, piszę wiersze, poezja, życie | Dodaj komentarz

„W świetle księżyca czarni stają się błękitni” – „Moonlight” w reż. Barry’ego Jenkinsa

Opublikowano 7 marca 2017, autor: Blacklady

Pieśń rozbrzmiewa w świat tubalna; nie nachalna, nie pochwalna: że brat brata nienawidzi. Z niego szydzi. Już za Kaina żółć rozlana; na umysły, na kolana. Choć klękamy – nie kochamy, będąc klonem: władzę mamy. Ręce w górę! Pomstujemy! … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Film, Moje wiersze | Otagowano "Moonlight", "Pęknięcia", Alex R. Hibbert, Ashton Sanders, Barry Jenkins, Black, blizny, brak czułości, brutalna rzeczywistość, budowanie tożsamości, Chiron, czarnoskóry macho, czystość, dealerstwo, delikatność, dojrzewanie, dorosłość, dyskretność, dzieciństwo, film, forma, homoseksualiznm, inność, Janelle Monáe, Jharrel Jerome, Juan, Kevin, Little, ludzie, Mahershal Ali, maska, Miami, milczenie, morderstwo, Naomie Harris, narkotyki, nędza, nienawiść, normy, osamotnienie, pancerz, Paula, poetyckość, pozory, prostota, recenzja, smutek, Teresa, Trevante Rhodes, ukształtowanie na nowo, więzienie, wykluczenie, życie | Dodaj komentarz

Filmy napisane przez życie (wszak ludzką ręką): „Jestem mordercą”, „Plac zabaw”, „Kłamstwo” i „Pożegnanie z niewinnością”

Opublikowano 15 lutego 2017, autor: Blacklady

Życie ma to do siebie, że zaskakuje, bezpardonowo: i miło i okrutnie, bywa, że samoistnie, może z nudy, może z gniewu, może z czystej złośliwości strzela w twarz, wszak nierzadko jest pokierowane ludzkimi zabiegami, ustaleniami poglądami, ideałami, rozważaniami, interesami, rozgrywkami … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Film | Otagowano "Jestem mordercą", "Plac zabaw", "Pożeganie z niewinnością", absurd, Aislinn DeButch, Andrew Scott, Annie, Anthony Julius, Arkadiusz Jakubik, Bartosz Kowalski, beznamiętność, bezradność, bezrefleksyjne działania, ból, brak dowodów, brak intymności, brutalność, Catherine Keener, Clive Owen, Czarek, człowiek-marionetka, David Irving, David Schwimmer, Deborah Lipstad, deformacja, dowolna interpretacja, drwiny, dziecko-kat, egoizm, film, Gabrysia, Holocaust, inspiracja, Janusz Jasiński, kara, Katie, kłamstwo, kontrast, Liana Liberato, ludzie, Maciej Pieprzyca, manipulacja, masowe morderstwa, Michalina Świstuń, Mick Jackson, Mirosław Haniszewski, naiwność, Nicolas Przygoda, niebezpieczeństwo, niesprawiedliwość, nieświadomość, obrona, ofiara gwałtu, oszczerstwo, pedofilia, peerelowski system, Peter, poglądy, pojedynczy dramat, pragnienie zemsty, prawda, proces, Przemysław Bliński, przerażające decyzje, Rachel Weisz, recenzja, refleksje, Richard Rampton, rodzina Cameronów, rozczarowanie, rozpacz, sława, śmierć, Spencer Curnutt, strach, sukces, świat wirtualny, szacunek, Szymek, Timothy Spall, Tom Wilkinson, ułuda, walka z antysemityzmem, Wiesław Cichy, Wiesław Kalicki, wina, wizje, Wydawnictwo Penguin, zabójstwo, zachowanie pamięci, zachwyt, zamiatanie pod dywan, zastraszanie, zbiorowa panika, żelazna logika, zło, życie | Dodaj komentarz

Nadrabianie przeszłości – część VI: „Senne widziadła” autorstwa Kath Walker

Opublikowano 30 stycznia 2017, autor: Blacklady

Tak sobie sięgam ostatnimi czasy po dzieła, do których nie dotarłam w dzieciństwie, o jakich żaden wielmożny dorosły mi nie powiedział i zastanawiam się, jak bym je odbierała w tamtym okresie, czy moja wyobraźnia bardziej by się rozwinęła, czy poszła … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Literatura | Otagowano "Senne widziadła", bezmyślność, chciwość, cierpliwość, Dobry Duch Biami, harmonia, Kath Walker, książka, książki z dzieciństwa, Kulik, logika, ludzie, Matka Życia - Wężyca Tęczowa, Mirabuka, nadrabianie przeszłości, nędza, Pacyfik, polowanie, potęga przyrody, psotnik Tia-Gam, Rada Mędrców, recenzja, refleksje, rodzina Aborygenów, równość, siła, tolerancja, wielki sen, wodnice, wyspa Stradbroke, wyzbycie brutalności, wyzysk, zasady, zdrowie, zgoda, Złyd Duch Bunyip, zniszczenie, życie | Dodaj komentarz

Nadrabianie przeszłości – część V: „Małe kobietki” autorstwa L.M. Alcott

Opublikowano 19 stycznia 2017, autor: Blacklady

Jakieś dwa tygodnie temu na stronie Onetu wyświetlił mi się artykuł z propozycjami książek, które MUSI przeczytać każda kobieta; listę sumiennie przejrzałam, odhaczając te wcześniej zaliczone i zastanawiając nad tymi jeszcze nieznanymi – wybór padł na „Małe kobietki” autorstwa L.M. … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Literatura | Otagowano "Klub Pickwicka", "Małe kobietki", "Stowarzyszenie Pracowitych Pszczółek", "Wędrówka pielgrzyma", Amelka, baśniowy podział na dobro i zło, ciepło, Eliza, Gardinierowie, harmonia, książka, L.M. Alcott, literatura, Ludka, ludzie, Małgosia, miłość, Moffatowie, nadmierne moralizowanie, nadrabianie przeszłości, naiwność, organizacja czasu, państwo King, poczucie bezpieczeństwa, powieść-kazanie, praca, przepych, radość, recenzja, refleksje, rodzina Marchów, samodoskonalenie, serdeczna atmosfera, skromność, Stary Pan Laurence, Teodro Artur, wartość rodziny, wojna secesyjna, zgorzkniała ciotka, życie | Dodaj komentarz

Koszmary i uroki zimy

Opublikowano 15 stycznia 2017, autor: Blacklady

W tym roku zima zszokowała, choć ze swej natury nie powinna, mrozem oraz śniegiem, bowiem przez ostatnie 3-4 lata bliżej jej było do łagodnej jesieni – w ten oto sposób dała zapomnieć o własnym istnieniu. Ale że przyroda jest nieprzewidywalna … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Życie | Otagowano baśniowe widoki, hałas, harmonia, krajobrazy, kreatywność, ludzie, magia, mróz, natura, okolicznościowe dodatki, piękne krajobrazy, plucha, przeziębienia, refleksje, romantyczny, smaki, sporty zimowe, szarówa, sztuczność, tajemnica, tematyczne dzieła, tłok, upadki, utrudnienia, wady i zalety zimy, wyciszenie, zapachy, zima, życie | Dodaj komentarz

3 naprawdę śmieszne komedie, jakie udało mi się obejrzeć: „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”, „Dusigrosz” oraz „Za jakie grzechy, dobry Boże?”

Opublikowano 11 stycznia 2017, autor: Blacklady

Kiedy zabieram się za poszukiwanie jakiegoś godnego obejrzenia filmu, szerokim łukiem omijam komedie; a to dlatego, że z natury nie jestem śmieszką i rozbawić mnie wręcz graniczy z cudem (co nie oznacza, że się nie uśmiecham, czy z absurdu życia … Czytaj dalej →

Zaszufladkowano do kategorii Bez kategorii, Film | Otagowano "Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie", "Dusigrosz", "Za jakie grzechy dobry Boże?", Alba Rohrwacher, Anna Foglietta, Bianca, Carlotta, Chantal Lauby, Christian Clavier, Claude, Cosimo, Dany Boon, dwulicowość, Edoardo Leo, Elodie Fontan, Emilie Caen, Eva, film, flirt, Francois Gautier, Fred Cavayé, Frédérique Bel, Giuseppe Battitson, Isabelle, Julia Piaton, Kasia Smutniak, kłamstwo, Laura, Laurence Arné, Lele, ludzie, Marco Giallini, Marie, miłość, moralność, Noémie Schmidt, norma, obraz w krzywym zwierciadle, Odile, odstępstwo, Państwo Verneuil, Paolo Genovese, Peppe, Philippe de Chauveron, przyjaźń, recenzja, refleksje, Rocco, schematyczność, sekret, skąpstwo, śmieszne, sumienie, tajemnice, tradycja, udane komedie, uprzedzenia, Valérie, Valerio Mastrandea, wady, wielokulturowość, zaufanie, zdrada, zmiany, życie | Dodaj komentarz

O Mnie…

Mam na imię Justyna. Jestem introwertyczką i laktowegetarianką, z wykształcenia polonistką, z natury drobiazgowo-melancholijną obserwatorką o lekko pesymistycznym usposobieniu. Najchętniej otulam się ciszą i czernią. Wolę noc od dnia, góry od morza, a zimę od lata. Na co dzień pochylam się nad tym, co dziwne, tajemnicze, groteskowe, ironiczne, niedookreślone i paradoksalne. Stąpam powoli, za nic mając czas. Kawę, herbatę, książki, thrillery i filmy psychologiczne pochłaniam hektolitrami. Nałogowo wypiekam ciasta, którymi obdarowuję najbliższych. Koi mnie stukot pociągu, szelest jesiennych liści, zapach strychu, piwnicy i jaśminu. Lubię księżyc, lasy, jeziora i mgłę, bo wprost zatapiam się w naturze. Bywa, że jawę mylę ze snem.
Szukaj:
Ostatnie wpisy
Najnowsze komentarze
Archiwa
To, co było…
maj 2024

P W Ś C P S N

« lut

1 2 3 4 5

6 7 8 9 10 11 12

13 14 15 16 17 18 19

20 21 22 23 24 25 26

27 28 29 30 31
Meta
Statystyki

Wizyty dzisiaj

Wszystkie wizyty

maj 2024
P	W	Ś	C	P	S	N
« lut
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Archiwa tagu: ludzie

O Mnie…

Ostatnie wpisy

Najnowsze komentarze

Archiwa

To, co było…

Meta

Statystyki